Ik had al bijna tien jaar onenigheid met mijn buren over geluidsoverlast. Het bleek al die tijd niet mogelijk om daar op een constructieve wijze over in gesprek te gaan. Een medewerker van de woningstichting attendeerde mij op de mogelijkheid van buurtbemiddeling. Ik vond het een grote stap om hen te bellen, maar besloot daar uiteindelijk toe. Tijdens een informatief telefoongesprek legde de buurtbemiddelaar uit wat de werkwijze was. Er zou door twee buurtbemiddelaars een persoonlijk gesprek met mij gevoerd worden om de problemen te inventariseren. En vervolgens zouden zij contact met mijn buren zoeken om te kijken of zij open stonden voor buurtbemiddeling. Gelukkig bleken mijn buren bereid tot een gezamenlijk gesprek, samen met de buurtbemiddelaars, in de ruimte van een wijkcentrum. In dit gesprek zijn de wederzijdse ergernissen besproken en hebben we gekeken naar oplossingen. Het was fijn dat de buurtbemiddelaars goed luisterden, ruimte boden aan beide partijen, verhelderende vragen stelden en onpartijdig waren. Aan het eind van het gesprek gaven zij aan dat de mogelijkheid voor een vervolggesprek aanwezig was, indien wij daartoe behoefte hadden. Dit bleek niet nodig. De afspraken die wij op dat moment met elkaar gemaakt hebben, bleken voldoende. Het bemiddelingsgesprek is nu ruim twee jaar geleden en sindsdien is de geluidsoverlast die ik van mijn buren ervaarde heel duidelijk afgenomen. Dat maakt het veel makkelijker omgaan met een enkele keer dat zich nog overlast voordoet. Ik vind het een uitkomst dat er buurtbemiddeling in Leusden aanwezig is en heb bewondering voor de vrijwillige inzet van de medewerkers. Ik raad het eenieder aan om hen advies of hulp te vragen wanneer de onenigheid met buren zo ver is opgelopen dat daarbij bemiddeling gewenst is.
